اطلاعات کامل در مورد انواع اردک و جوجه کشی اردک

 اطلاعت تکمیلی در مورد اردک

اردک​ها و غازهای مهاجر معمولاً چهرۀ زیبایی به پارک​ها و رودخانه​های جهان می​بخشند و طرفداران زیادی دارند. اردک​ها به صورت گروهی یا جفتی زندگی می​کنند ولی غازها تمام زندگی خود را تنها با جفت خود می​گذرانند. این پرندگان جالب نزدیک آب زندگی می​کنند و هنگام مهاجرت می​توانند چندصد کیلومتر بدون وقفه پرواز کنند و چه در حالت شنا و چه در حالت پرواز حالت بدن خود را طوری تنظیم می​کنند که با کمترین مقاومت آب یا هوا روبرو شوند. لهجۀ اردک​ها در مناطق مختلف متفاوت است. در حالی که اردک​های شهری برای غلبه بر صداهای شهر تقریباً جیغ می​زنند، اردک​هایی که در طبیعت زندگی می​کنند، صدای نرم​تری دارند.پرهای خارجی اردک​ها و چربی موجود روی آنها مانند عایق عمل کرده و آنها را در مقابل سرما حفظ می​کند. در نزدیکی دم اردک​ها غده​ای وجود دارد که وظیفۀ آن ترشح چربی است. اردک​ها این چربی را روی پرهای خود می​مالند. به این ترتیب، پرهای خارجی مانند عایق عمل کرده و از نفوذ آب و سرما به پرهای داخلی جلوگیری می​کنند. پرهای داخلی بسیار نرم​تر هستند و بدن پرنده را گرم نگه می​دارند. اردک​ها از پاکیزگی لذت می​برند و مرتب پرها و لانۀ خود را تمیز و مرتب می​کنند.

طول عمر در اردک​ها و غازهادر طبیعت، اردک​ها تا ۱۲ سال و غازها تا ۲۵ سال عمر می​کنند.

        

انتخاب همسر و تولید مثل در اردک هااردک​ها معمولاً در زمستان به دنبال همسر می​گردند. پرندگان نر با نمایش پرهای زیبای خود سعی می​کنند توجه اردک​های ماده را به خود جلب کنند. در بهار، پرندگان ماده همسر ایده​̣آل خود را به محل جفت​گیری که از قضا جایی است که خود از تخم در آمده​اند می​برند.تعداد تخم​هایی که یک پرندۀ ماده می​تواند بگذارد، به مدت زمان تابش خورشید بستگی دارد. در دامداری​های صنعتی، از این واقعیت سوء استفاده کرده و برای بالا بردن تعداد تخم​ها پرورشگاه​ها را با نور مصنوعی تا ۱۷ ساعت در روز روشن نگه می​دارند.در طبیعت، پرندۀ ماده بعد از گذاشتن تخم​ها روی آنها می​نشیند تا آنها را گرم کند و آقای اردک وقت خود را با سایر آقایان گروه می​گذراند! جوجه​ها در ۲۸ روز از تخم در می​آیند و تنها چند ساعت پس از تولد می​توانند با مادر خود شنا کنند و اگر مادر خود را از دست بدهند می​توانند به تنهایی تا فاصلۀ ۱.۵ کیلومتر به جستجوی آب بروند.

     

غازها حیوانات وفادار و عاطفیغازها حیوانات بسیار وفاداری هستند. بر خلاف بسیاری از حیوانات، غازها پیمان همسری را برای تمام عمر می​بندند. اگر غازی همسر خود را از دست بدهد، از جفت​گیری با هر غاز دیگر درمنطقه​ای که همسرش در آن جان باخته است خودداری می​کند. بسیاری از غازها پس از مرگ همسر تا آخر عمر (۲۵ سالگی) از انتخاب همسر دیگر سرباز می​زنند و بیوه می​مانند!غازها از همسر و فرزندان خود به شدت مراقبت می​کنند به طوری که اگر همسر یا یکی ازجوجه​های آنها مریض شود، تمام وقت خود را در کنار فرد مریض خانواده می​مانند حتی اگر گروه کوچ کند و مجبور شوند تمام زمستان را همانجا بمانند و حتی اگر این وفاداری به قیمت جان آنها تمام شود.این حیوانات به شدت عاطفی هستند. یک غاز پس از مرگ همسر یا بعد از ناامید شدن از در آمدن جوجه​ها از تخم  از گروه جدا می​شود و مدت​ها سوگواری می​کند.

 

زندگی اردک​ها و غازها در مزارع صنعتی
اردک​ها و غازها برای گوشت، تخم و همچنین، یک غذای اسف​بار فرانسوی به نام "پاتۀ جگر پرچرب" (Pate de foie gras) پرورش داده می​شوند. شرایط زندگی اردک​ها و غازها در پرورشگاه​ها به همان بدی زندگی مرغ​ها و بوقلمون​هاست ولی این موجودات بخت برگشته یک بدشانسی دیگر هم آورده​اند و آن این است که از چند هزار سال پیش جگر اردک​ها و غازهای مبتلا به چربی خون به مذاق برخی خوش آمده است و فرانسویان دست به ابداع غذایی به نام پاتۀ جگر پرچرب زده​اند. برای تهیۀ این غذا که هنوز جزء منوی غذای بسیاری از رستوران​های چهارستاره و پنج ستاره در دنیاست، میلیون​ها اردک و غاز سالیانه به طور مصنوعی به بیماری جگر مبتلا می​شوند به این ترتیب که روزانه دو یا سه بار یک لولۀ آهنی یا پلاستیکی از دهان حیوانات وارد معدۀ آنها می​شود و مقدار زیادی غذا داخل معدۀ آنها ریخته می​شود. به این ترتیب، پس از سه تا چهار هفته جگر به ۱۰ برابر حجم معمولی خود می​رسد طوری که پرنده دیگر قادر به حرکت نیست. خوراندن اجباری غذا می​تواند باعث خون​مردگی​های دردناک، پارگی یا زخم در دهان یا دستگاه گوارشی و حتی ترکیدن جگر شود. حیواناتی که زنده می​مانند پس از ۳ تا ۴ هفته کشته می​شوند. این پرندگان در قفس​های کوچک نگهداری می​شوند طوری که حتی قادر به چرخیدن در آن نیستند.در نتیجۀ اعتراضات مکرر طرفداران حقوق حیوانات، تهیۀ این غذای نکبت​بار در برخی از نقاط دنیا مانند برخی کشورهای اروپایی و برخی از ایالت​های آمریکا ممنوع شده است.وشبختانه پاتۀ جگر اردک و غاز در سفرۀ ایرانیان جایی ندارد ولی سوء استفاده از اردک​ها در ایران به شکل دیگری رواج دارد. هر ساله پرورش دهندگان اردک​ها، هزاران هزار جوجه اردک یک یا دوروزه را راهی بازار می​کنند. این جوجه اردک​ها غالباً با رنگ​های شیمیایی نیز رنگ می​شوند تا با رنگ​های صورتی، نارنجی، آبی و بنفش توجه کودکان بیشتری را به خود جلب کنند. خود این رنگ شیمیایی باعث بیماری بسیاری از جوجه​ها و مرگ تعداد زیادی از آنها می​شود. متاُسفانه تعداد زیادی از مردم درک درستی از احتیاجات طبیعی این حیوانات ندارند و آنها را به عنوان هدیه برای کودکان و نوه​های خردسال خود خریداری می​کنند. آنچه در چند روز بعد اتفاق می​افتد، کاملاً قابل پیش​بینی است. یک جوجه اردک که تمام مدت فشرده یا انگولک شده است با پا یا بالی شکسته در یکی از اتاق​های خانه می​میرد تا کودک خردسال اسباب​بازی دیگری پیدا کند. خریداری این جوجه​ها توسط افرادی که شرایط نگهداری آنها را ندارند، نه تنها باعث آزار و مرگ این حیوانات دوست داشتنی می​شود بلکه باعث تشویق این صنعت برای ادامۀ این قضیه و حتی پرورش تعداد بیشتری جوجه در سال​های آتی می​شود. 

برای کسب اطلاعات بیشتر به وب سایت های زیر مراجعه فرمایید 

www.iranjooje.com 

www.joojekeshi.com