آراکانا

آراکانا که از آن به بدون دم آمریکای جنوبی هم نام می‌برند، نژادی از مرغ است که زادگاه آن کشور شیلی می‌باشد. غالبا این نژاد را با آمرکانا و تخم گذار عید پاک اشتباه می‌گیرند، اما آراکانا خصوصیاتی دارد که براحتی باعث تشخیص آن می‌شود. آنها تخم آبی رنگ میگذارند، زائده‌های از پر(تافت) در کنار گوشهای خود دارند و فاقد دم و پشت می‌باشند

پیشینه

نیاکان آراکانای امروزی احتمالا توسط سرخ‌پوستان آراکانا از کشور شیلی پرورش داده شده بودند. آراکانایی را که امروز به این نام می‌شناسیم، محصول تلفیق دو نژاد است: کولونکا( نژادی که تخم آبی رنگ می‌گذارد، بیدم است و صورت آن نیز ریش ندارد) و کوئترو (که تخمهای صورتی مایل به قهوه‌ای می‌گذارد و دارای ریش است). مرغ و خروس کولونکا بسیار به هم شبیه هستند و تنها با دقت در صفات جنسی مانند تاج، زیرحلقوم و پرهای کمر است که می‌توان آنها را از هم تشخیص داد. پس از قرنها تضارب با دیگر نژادهای آمریکای جنوبی مانند کوچوا، هواپی، اونا و ماپوچی، طبیعتا کولونکا بیشتر نژادی تلفیقی است تا خالص. کوئترو بی تاج است اما به نحو قابل توجهی هر دو جنس نر و ماده در دو رنگ خلاصه شده‌اند. خروسها در هر دو نژاد کولونکا و کوئترو صدایی غیرمعمولی دارند. کوئترو بانگ چند آوایی خنده داری دارد، اما بانگ کولونکا اندکی موسیقیایی است. اما نکته‌ای که حائز اهمیت است این است که اکثر مرغهای اهلی در آمریکای جنوبی دارای ریش و پرهای صورت هستند(عده‌ای علت این امر را محافظت از بادهای سرد و منجمد کننده قطب جنوب می‌دانند که سواحل آمریکای جنوبی را در می‌نوردد).

مشخصات

استاندارد امروزی برای آراکانا در جهان (بغیر از آمریکای شمالی)، تصویر گر پرنده‌ای است با سایز متوسط تا بزرگ و دم دار که تخم‌های آبی و سبز می‌گذارد. خصوصیات ظاهری آن شامل داشتن تافت، ریش، تاج بسیار کوتاه، کاکلی کوچک و عدم وجود هر گونه زیرحلقوم می‌باشند. استاندارد حال حاضر آمریکای شمالی خواهان پرنده‌ای بیدم (همانطور که قبلا ذکر شد بدلیل فقدان مهرهٔ آخر)، دارای تافت و همچنین تخم آبی است. در ایالات متحده و کانادا، داشتن ریش و دم در این نژاد بعنوان خصایصی نامطلوب تلقی می‌شوند.

آراکانا را نباید با تخم گذار عید پاک و آمرکانا اشتباه گرفت. امرکانا هم تخم‌های آبی کیگذارد اما برخلاف آراکانا دم دارد و دارای پرهای صورت و ریش است که کاملا با تافت در آراکانا متفاوت است و همچنین از کاکل در آمرکانا هم خبری نیست. ریش و پرهای صورت کرکهایی هستند که بر روی صورت وغبغب پرنده می‌رویند اما تافت پرهای هستند که از گوشت لالهٔ گوش پرنده بیرون زده‌اند. این زائده‌های پر مربوط به یک ژن بسیار حساس هستند و همین عامل کسب این خصوصیت را مشکل می‌کند. تخم گذار عید پاک را نمی‌توان یک نژاد مستقل دانست؛ فی الواقع این عبارت را در مورد هر نوع پرنده‌ای که تخم رنگی می‌گذارد بکار می‌برند( بعلت شباهت با تخمهای رنگ شده). تخمهای آراکانا برخلاف شایعات عامیانه هیچ برتری از نظر مواد مغذی نسبت به تخمهای دیگر ندارد اما آراکانا را می‌توان از نظر تولید تخمهای متوسط یک نژاد قابل اطمینان به شمار آورد. آراکانا، بویژه اگر دستی بزرگ شود، پرنده‌ای بسیار آرام، صبور و خوشرفتار است.

ژن مرگبار

هنگامی که در نیمهٔ قرن بیستم، آراکانا برای اولین بار به پرورش دهندگان جهان معرفی شد، آنها به سرعت دریافتند که ژن عامل تافت باعث مرگ جوجه‌ها نیز می‌شود. آنطور که کاشف بعمل آمد وجود دو ژن، ۱۰۰٪ جوجه‌ها را قبل از تولد می‌کشت و حضور یک ژن نیز ۲۰٪ تلفات را باعث می‌شد. از آنجا که هیچ آراکانایی همزمان دارای دو ژن عامل تافت نیست، جفت گیری دو پرندهٔ زائده دار منجر به زائده دار شدن نیمی از جوجه‌ها با یک ژن تافت می‌شود، در حالیکه ¼ جوجه‌ها بدون ژن و در نتیجه بدون تافت می‌باشند و ¼ باقیمانده نیز بدلیل دریافت دو ژن در تخم می‌میرند. در دهه‌های بعدی تولید کنندگان دو راه بیشتر نداشتند: یا شکل قدیمی پرنده را حفظ کنند و یا قید تافت را زده و به افزایش نسل این پرنده کمک کنند.

راهنمای جوجه کشی

لوازم جوجه کشی